Door Paul H M Scheffer
Met een vaar-fiets-arrangement konden zij op het eiland al vlug hun fiets in ontvangst nemen; een enkele werd snel omgebouwd tot e-bike. Het peloton gaat op weg naar Midsland, langs Midsland-Noord richting Midsland a/Zee. Halverwege wordt de Heereweg verlaten en gaat men de brousse in. Sommige deelnemers herinnerden zich het strijdtoneel van vorig jaar. Eenmaal daar gestopt verscheen alras een groen-gestreept busje van Staatsbosbeheer met een charmante boswachter.
Vuistdikke berken
Na een vrolijk welkom legde Sandra Knop ons uit wat vandaag van dit groepje vrijwilligers verwacht wordt. De kern van het verhaal is “verlossen van verbossen”. Door verbossing kunnen gebieden met een grote natuurwaarde, zoals heide en open duin, verloren gaan. Heide en lage vegetatie is juist kenmerkend voor het duingebied van Terschelling. Belangrijke daders in dat proces zijn de berk en de Amerikaanse vogelkers. Als die hun zin krijgen wordt de heide overkoepeld en overwoekerd. “Lukraak de boel eruit” werkt niet: het snoeien moet selectief gebeuren, er staan bijv. kruipwilg, meidoorn en eiken tussen die mogen blijven. Gedurende de zomer heeft Staatsbosbeheer bewust kuddes Nederlandse Landgeiten laten grazen op het gebied waar nu de Lions in de startblokken staan. Als een geit consequent loopt te smullen van de bladeren aan de berk, wordt de boom daar niet blij van en is de eerste slag uitgedeeld. Maar dán komen na de geiten de Lions aan de beurt en zij werpen zich snoeihard op de bomen, die net dachten de geit overleefd te hebben. Het gezaag is alom hoorbaar en vuistdikke berken leggen als eerste het loodje. De bosjes die te lijf worden gegaan liggen ruim verspreid over het heidegebied; maar zoals men van Lions mag verwachten wordt alles netjes opgeruimd.
Staatsbosbeheer vindt het prettig als de gezaagde bomen verzameld worden langs de weg. Zagen of slepen; het gebeurde afwisselend, maar de zweetdruppels bleven even talrijk. De Lions hebben zich een eenvoudige lunch op het strand veroorloofd; al met al werd in ruim drie uur langs de fietspaden een muur van snoeihout gebouwd. Vermoeid, maar met een goed gevoel en een stevige dorst was de terugreis met MS Friesland een prachtig en welverdiend slot.
- Foto’s: Paul H M Scheffer.
