Geschreven door Miryam Schiphof.
Om kwart over 7 ’s ochtends vertrokken we in alle vroegte, nog pikkedonker buiten. We hadden een busje gehuurd waar we met z’n allen in konden, wel zo gezellig. Op de minuut nauwkeurig waren we op tijd voor het kranen. Alles was keurig geregeld door de organisatie en al snel werd de sloep met de kraan de Amsterdamse wateren in gehesen bij het Olympisch Stadion. Nog even wachten en de nodige krentenbollen, pannenkoeken en bananen naar binnen werken terwijl de zenuwkriebels zich opdringen.
Start
Om 11:34 uur gingen we van start. Vanaf het Olympisch Stadion gingen we via het Amstelkanaal, de Amstel en de Singelgracht richting het IJ. Op het IJ hadden we de wind vol tegen, waardoor we met onze windvanger een pittig stuk hadden. Gelukkig konden we een beetje afleiding vinden in het bewonderen van het enorme cruiseschip ‘MS Rotterdam’. Dan voel je je toch erg klein in de sloep. Vermoeid van het stuk op het IJ gingen we de Amsterdamse grachten tegemoet. Zwaar, vanwege het continue versnellen voor de bruggen, riemen intrekken onder de bruggen en die sloep weer op gang trekken na de bruggen. Maar ook heel leuk met alle reuring in de smalle grachten, met alle toeschouwers op straat en in de rondvaartboten. Vooral de toeristen in huurbootjes zijn een vermaak, die met hun verschrikte gezichten de fanatieke roeisloepen op zich af zien komen, met de roepende stuurlui om ze te attenderen aan de kant te gaan.
In hoek gedrukt
Minder vermakelijk is het als ze met hun huurbootje in de weg liggen. Eenmaal werd niet begrepen dat ze aan de kant moesten gaan, waardoor we net voor een brug de hoek in gedrukt werden. Jammer, maar kan gebeuren en uiteindelijk zijn we redelijk ongeschonden de grachten uit gekomen. Daarna begonnen we aan de weg terug naar het Olympisch Stadion. Dankzij onze goed voorbereide teamleden wisten we precies op welk punt we nog twee kilometer moesten. Nog maar twee kilometer, wat in eerste instantie voelde als een opluchting, maar waar geen einde aan leek te komen. Dit maakte de opluchting extra groot toen we na 3 uur en 47 minuten de omroeper bij de finish hoorden, “jullie zijn NU gefinisht”. Heerlijk om de welverdiende hapjes en drankjes te nuttigen tijdens het wachten op de bus met de trailer om weer te kunnen kranen. Nog even een drankje bij de tent en daarna weer op terugreis naar Harlingen.
