Tekst Paul H. M. Scheffer
Toen vrijdag 5 mei de zon opkwam boven Harlingen, arriveerde als nummer drie in één week de 100 meter lange Clio met 88 passagiers aan boord. Om negen uur werden de passagiers opgeroepen zich naar de lounge te begeven, waar burgemeester Ina Sjerps, vergezeld door vier stadsgidsen, hen opwachtte. Mevrouw Sjerps heette hen welkom in onze mooie stad aan het wad. In haar speech ging zij in op het feit dat de stad vandaag wordt opgesierd door het rood-wit-blauw vanwege de bevrijdingsfeesten, nadat we gisteren het leed van de oorlogen herdacht hebben. Vervolgens bood de burgemeester de kapitein het recente fotoboek van Henry Drost aan.
Kapitein Clio begroet burgemeester Ina Sjerps
Stadsgidsen
Het gezelschap was reeds voorzien van badges met een kleuren stip. Eenmaal van boord stonden de stadsgidsen klaar met naast hen een bemanningslid met een vlag in de kleur van de stip. Aldus waren de groepen snel geformeerd en kon men aan de wandel. Het programma was zo ingericht dat gedurende de rondleiding door de stad voor elke groep – om beurten - een stop van 20 minuten bij de Harlinger Tegel- en Aardewerkfabriek was ingelast. De Amerikaanse wandelaars werden daar gastvrij ontvangen, waarna Rikus Oswald hen op de vertrouwde wijze uitgebreid uitleg gaf over het vak, de vervaardiging en de historie van de Harlinger tegel. Het enthousiast rondkijken en in zich opnemen van de pracht van onze stad vroeg om oplettendheid van de stadsgids: men moest om twaalf uur weer aan boord zijn, want daar wachtte onverbiddelijk de lunch!
Burgemeester Sjerps met stadsgidsen
Eenmaal voorzien van nieuwe energie wachtte hen het middagprogramma. In het verleden is wel een enkele keer tijdens een stadswandeling een bezoek aan huis opgenomen geweest. Voor vandaag had de coördinator buitenlandse aanvragen van Stadsgidsen Harlingen voor 80 personen een huisbezoek gearrangeerd. Het is de eerste keer: huisbezoeken op deze schaal! Dertien Harlinger families en zelfs één familie in Pietersbierum, totaal 14 families, waren bereid onze Amerikaanse bezoekers te ontvangen. Een aantal van hen werd door de families bij de Clio opgehaald.
Oranjekoek
Een kleine dertig wandelden onder leiding van Joop van der Heide naar het Stadhuis, waar de gastvrouwen en -heren hen begroetten en ze mee naar huis namen. Terugkijkend waren zowel de bezoekers als de families buitengewoon enthousiast. Bij de aftrap vielen koffie en een lekkernij – bij een aantal uiteraard oranjekoek – erg in de smaak. De gesprekken waren zeer geanimeerd; iedereen deed er geestdriftig aan mee; leeftijd speelde geen rol. Van een gewezen leraar van 91 tot een techneut uit de scheepsbouw. De mensen zijn meestal zeer bereisd en hebben veel van de wereld gezien. Bij veel ontvangsten bleek dat men elkaar, een tijd geleden en een aantal cruises her, al had leren kennen. Inmiddels zijn het hechte vriendenclubs geworden. Tijdens de bezoeken werd al vroeg uitgesproken om het niet over politiek te willen hebben. Maar uiteindelijk bleek eenieder toch zeer begaan te zijn met de maatschappelijke ontwikkelingen aan beide zijden van de oceaan. Het lot van Oekraïne en de migratie in Europa, maar ook de Latijns-Amerikaanse vluchtelingen en bijvoorbeeld het milieu kwamen aan bod. Gesprekken zonder frictie. De conclusie - zowel van de Amerikaanse gasten als van de Harlinger families - is éénduidig: leuk om zo mensen van elders te leren kennen. Harlingen: dat moeten we vaker doen!
