Het Alternatief is een programma van Bert Erents, Tiede Dijkstra en Peter Wierda. Drie muziekliefhebbers die het tijdslot op de vrijdagavond van 20.00 tot 23.00 uur vullen op omroeprsh.nl. Een vast onderdeel van dit programma is de plaat en zijn verhaal. Iedere uitzending heeft Tiede een filosofisch, politiek of muzikaal verhaal gekoppeld aan een plaat. Deze verhalen worden tweewekelijks op Harlingenboeit.nl gepubliceerd.
Tekst Tiede Dijkstra
Vandaag blikken we terug op een verhaal van 31 juli 2020.
Mensen,
Dit is een verhaal over leren. Over opletten. Over fouten. Over pijn. Over verdriet. Over opnieuw beginnen. Vallen en opstaan. Universeel, ik weet ‘t. Hoort bij het leven, bij je werk, bij de wereld. En bij de liefde. Sterker nog: vallen en opstaan is het grootste gedeelte.
De artiest van vandaag zingt ook over de liefde, maar heeft voor een wat ongebruikelijke benadering gekozen. Daarom, als buiging naar dit zeldzaam mooie nummer, heb ik hetzelfde gedaan. En omdat veel zich leent als metafoor, gaat dit verhaal over fietsen.
Herinner je je eerste keer fietsen nog? Is ook wel een beetje te ver terug. Je eerste keer fietsen zonder handen, dan? Handen los en dan je evenwicht proberen te vinden. Eerst korte stukjes. Daarna steeds langer, terwijl het alsmaar vertrouwder voelt. Bochten door. Heuvel af, heuvel op. Weer en wind. Tot dat moment: je valt. Hard. Op het asfalt. Onderuit. Terwijl het net zo lekker ging. Je zag het niet aankomen.
Daar lig je dan. Best wel geschrokken. Verwarring. Je trilt. Maar was het nu zo onverwacht, of heb je de waarschuwingen van je omgeving gemist? Of erger: genegeerd? Dat dit onverstandig was. Dat je niet goed oplette. Dat je je kop er niet bij had en het niet zonder gevaren is. En heb je geluisterd? Misschien wel. Misschien niet. Was je eigenwijs? Misschien wel. Misschien niet. Of was je overmoedig en dacht je dat dit jou niet zou gebeuren; op je bek gaan?
Nou de realiteit is anders. Pijnlijker. En wat ga je tegen anderen zeggen als ze je vragen wat er gebeurd is? Dat je dit onmogelijk had kunnen voorkomen? Dat er hobbels en kuilen in de weg zaten, of obstakels die er voorheen niet waren? Of dat het absoluut jouw schuld niet was? Zelfs niet een beetje?
First things first: nu eerst maar overeind. Dust yourself off. Hier zielig blijven liggen heeft ook geen zin. Niet iedereen hoeft je zo te zien. En bovendien: je bent nog niet op je bestemming. Nog lang niet. Maar misschien is het wel verstandiger om eerst maar even te lopen. Benen op de grond. Kan de pijn ook even afzakken. En eerlijk, ook je zelfmedelijden. Je moet door. Door met brandende knieën, ellebogen en handpalmen vol kiezelsteentjes.
Ze zeggen wel dat je meteen weer op de fiets moet stappen. Vergeet het maar. Degene die dat ooit als eerste heeft gezegd, is overduidelijk nog nooit zo hard als jij gevallen! Stomme opmerking ook. Bepaal je zelf wel even. Voorlopig even niet. En als je al wel weer gaat fietsen, dan maar weer even met beide handjes aan het stuur.
En je bulten en schrammen? Sommige worden littekens. En niet altijd mooi. Blijf je misschien je hele leven wel last van houden. Noemen ze leergeld. Een reminder in de vorm van een ongevraagde tattoo. Zodat je de volgende keer beter luistert.
En nu? Hoe straks verder? Een nieuwe fiets? Ook al moet je er nu nog niet aan denken; een andere fiets is misschien wel beter. Die beweegt anders. Hopelijk beter. Maar wel de tijd nemen. Niets overhaasten. Je bent best wel een beetje onzeker geworden. Zolang het maar stabieler is. Maakt het jou ook evenwichtiger. En dan is de reis ook rustiger. Heb je meer tijd om op de weg te letten en zie je de gevaren op tijd. En mocht je dan voorzichtig weer eens een hand van het stuur halen en je littekens bekijken, dan voelt het anders. Je merkt het aan jezelf. Anderen merken het aan je. En dat is niet iets dat je kunt veranderen. Moet je ook niet willen. Je bent voorzichtiger. Niet meer zo onbevangen. Dat ben je kwijt. Of je dat nu wilt of niet.
Maar hoe erg is dat? Kijk eens wat je ervoor terug hebt gekregen. Een tweede kans. Zonder te vallen was je hier nu niet geweest. Je bent verbeterd en gemarmerd. Wijzer en beslagen. Kun je het nog eens zonder handen proberen. En waarom ook niet? Wat heb je te verliezen?
Dit is Joe Jackson met Be My Number Two.
