Door Sjouke Altena - Stichting Kunstcollectief Harlingen
Ik wandel regelmatig over de Zuiderpier en de Keermuur. Bijna elke dag, terwijl ik toch geen hond heb. Want ik zie ’s ochtends wel veel mensen met een hond. Schijnt goed te zijn om de hond in conditie te houden.
Maar wandelen is ook goed voor mensen. Het houdt je fit en is goed voor de hersenen aldus Erik Scherder, een society professor in de neuropsychologie, die omdat hij mooi kan praten en er ook nog televisiegeniek uitziet regelmatig in praatprogramma’s mag optreden. Maar ik begin hem steeds meer te geloven. Zelfs terwijl je wandelend ook moet opletten niet tegen een van die honden aan te lopen of op hun uitwerpselen te trappen worden de hersenen actiever.
Waar zijn die hersenen van mij dan zoal mee bezig? Vaak met de zaken die in het land spelen, die je in de actualiteit tegenkomt. Nu is dat de komende verkiezingen. In coronatijd heel bijzonder. We kiezen een volksvertegenwoordiging voor de komende 4 jaar, een tijd die meer dan ooit onzeker is. Want wie zal zeggen hoe over bijvoorbeeld een jaar de wereld er uitziet? Laat staan over vier jaar. Ik denk verder na over gebeurtenissen binnen de Harlinger Gemeenschap en mijn rol daarin. Als lid van het bestuur van Kunstcollectief Harlingen en daarnaast als vrijwilliger bij de ontwikkeling van de Stadstuin hebben we doelen te behalen. Ook dat levert voer voor hersenen. De doelen van ons Kunstcollectief houden in dat we een positieve bijdrage willen leveren aan de samenleving van Harlingen door middel van kunst en cultuur. We doen dat door het bedenken en organiseren van kunstprojecten, maar ook het realiseren van een ontmoetings- en atelierruimte. Vooral dit laatste punt zien wij als belangrijk doel.
Maar lang niet alle ideeën komen uit onze koker. Gemeente Harlingen bedenkt ook Kunstprojecten. Deze week kwam in het nieuws dat de Gemeente een kunstwerk wil adopteren van de bekende Amerikaanse kunstenaar Frank Stella. Deze aankoop werd in de media geframed als: “… een kunstwerk dat niemand wilde hebben, daarom al een tijd in havengebied stond weg te roesten en waarvan de kunstenaar of de eigenaar er nu in geslaagd is het aan Harlingen te slijten voor een “zacht prijsje” van een slordig half miljoen … “. Met dit nieuws kregen mijn hersenen vanmorgen voer om te werken. (Professor Scherder, bedenk ik nu, zou aan zijn praatje over hersenactiviteit nog kunnen toevoegen dat de hersenen ook stof geleverd moeten krijgen om te werken.)
Binnen het bestuur van ons Collectief is de vraag ook aan de orde of dit iets is wat we kunnen of moeten ondersteunen. Draagt dit bij aan onze doelen voor de samenleving van Harlingen? Er is nu dus discussie over het kunstwerk. Dat is natuurlijk al meegenomen. Kunstwerken zijn vaak controversieel en horen stof tot discussie te geven. Over vragen als: is het passend? Of wordt het een werk van een bekende kunstenaar zonder enige relatie met wat eigen is aan onze stad en omgeving? En is het te duur? En de plaats? Bij een parkeerterrein? Is dat niet een keuze van: dan hebben we als Harlingers er geen last van? Nee, zou het dan toch niet meer in het Willemshavengebied of rond de Zuiderpier moeten komen? Wij zijn er nog niet helemaal uit.
Ja, langs de route van mijn ommetje, dat zou ik wel leuk vinden. “.. zo, ik ga even een ommetje langs broken jug, tot straks… “
Een ander punt: de kosten. Als Kunstcollectief willen we ons natuurlijk niet uitlaten over de vraag of het verantwoord is binnen het budget van de Gemeente in vergelijking met andere kostenposten. Dat is aan de politiek. Maar als het werkelijk zo is dat de kosten zijn zoals in de media bericht, dan steken die wel heel schril af tegen de uitgaven die Gemeente doet voor het actief beoefenen van kunst en cultuur door Harlingers. Als Kunstcollectief pleiten wij al langer voor een ruimte in het centrum. Wij zien met lede ogen aan hoe de leegstand in de Voorstraat zich uitbreidt. Als we straks de coronacrisis achter de rug hebben zou dat nog verder zijn toegenomen. Een ruimte in de Voorstraat, bijvoorbeeld zoals wij in 2018 in de Kleine Voorstraat met veel succes in gebruik hadden, zou mooi kunnen bijdragen de aantrekkelijkheid van de Voorstraat in stand te houden of zelfs te verbeteren. Het zou mooi zijn als Gemeente een deel van het bedrag dat nu wordt besteed aan het werk van Stella ook ter beschikking zou stellen aan een ontmoetings- en atelierruimte in de Voorstraat voor het meer actief beoefenen van kunst en cultuur. Ik zou dan mijn dagelijkse ommetje kunnen verfraaien door én langs Broken Jug én door de Voorstraat te wandelen. Zowel Erik Scherder als Frank Stella zouden trots op mij kunnen zijn.
- Reacties: sjouke.altena@gmail.com
