Door Joop van der Heide
Twee avondvoorstellingen en één matinee, bracht Contact voor het voetlicht. Driemaal een bijna uitverkocht huis genoot van het intrigerende, verwarrende, humoristische, komische, spel dat regelmatig een gierende lach veroorzaakte terwijl buiten de wind al gierend meedeed. Naast die wind speelde ook de muziek van Elvis Presley een rol. Zijn love songs omlijsten het start, pauze en eind moment van ‘Privé voor twee’.
Drie jaar terug speelde Contact ook al in een apart ‘Theater’: de gereformeerde kerk aan de Midlumerlaan. Dat stuk, “Nee Schat nu niet’, veroorzaakte toen een uitbundige vrolijkheid waarbij opvalt dat MeToo nog niet was bedacht toen de kluchten in de 70’r jaren werden geschreven. Regisseur Berry van Mierlo is erin geslaagd om opnieuw een blijspel soepel door zijn spelersgroep te laten stralen. Je werd gedwongen om er goed bij te blijven want de verhaal lijn was best wel ingewikkeld: een dame Hetty, Joke Schipper, hield er twee minnaars op na die gul bijdragen leverden aan de huishoudelijke portemonnee en die van elkaars bestaan niets afwisten. Jaap Jaspers, vertolkte George en David van Mierlo speelde Alex, de andere echtbreker.
Het decor was zoals gewoonlijk een mooie constructie die goed dienst deed in het tijdelijke theater. Hoofd decorbouw en tevens souffleur is Klaas Hager. Hij hoefde weinig in te grijpen want de spelers waren, c.q. zijn, behoorlijk tekst vast. In het begin ging het even mis toen George niet op een stukje tekst kon komen waarna Hetty bijzonder professioneel, Jaspers c.q. George een voorzetje gaf. Dat begin was wat humor en lach betreft ietwat traag. Toen Anne, gespeeld door Marjan Rutkens, ten tonele verscheen kwam de lach goed los. Opvallend het toneel talent van Joke en Anne, de twee prachtige speelsters die van de medespelers ook de ruimte kregen om sterk te spelen. De interactie zorgde voor een compleet sterk toneelspel beeld dat je niet meer amateur mag noemen, veel eer: een niet professionele toneelvereniging met een bijzonder sterke spelers groep.
Sint Nicolaas Sprookje
Natuurlijk was er de onvermijdelijke verloting die weer goed geld opbracht dankzij Ondernemend Harlingen. In zijn slotwoord bedankte Robin de Vries die groep Harlingers dan ook net als de techniek (Robert en David Korte) én de catering waarbij de opbrengsten ten goede komen aan het Sint Nicolaas Sprookje. Alle andere vrijwilligers die de productie van zo’n blijspel mogelijk maken kregen terecht ook een pluim van de Vries.
Opvallend was het grote aantal jeugdige toeschouwers dat ook meekreeg hoe na de pauze een behoorlijk aangeschoten ‘Richard’ Iemke-Pieter Zeijlemaker, wat een toneelspeler!, het stuk naar een grote humoristische hoogte bracht. Je merkt ook dat het spel van de sterkere spelers, Joke, Anne en Iemke-Pieter de anderen stimuleert waardoor er een mooi harmonieus, humoristisch doch verwarrend spel ontstaat waarbij van niets wetende echtgenotes Magda, Marina Hager en Truus, Mariëlle Bergstra (ja een échte Truus inclusief handtas), hun opwachting maakten terwijl Hetty en Anne de ene na de andere leugen moesten verzinnen om alle situaties, aanwezigen, aangeschoten of niet, te kunnen verantwoorden.
Kortom Contact speelde: ‘Privé Voor Twee’ en Harlingen mag en moet trots zijn op deze culturele vereniging die er elk jaar weer in slaagt, een Coronacrisis daargelaten, om een paar genoeglijke voorstellingen te produceren waar vele Harlingers en niet Harlingers van genieten. In welk Theater Contact volgend jaar zal spelen?
Foto's: Joachim de Ruijter.
