Door Wim Wildeboer
In de troonrede van 1979 worden opmerkelijke uitspraken gedaan over kwesties die 43(!) jaar later nog steeds niet aangepakt, laat staan opgelost, zijn. Maar ik beperk me even tot de actualiteit die ik in de kop van dit stukje aanhaal.
Sinds dat “vol” van 1979 is onze bevolking met miljoenen gegroeid. Alleen al sinds het jaar 2000 met ca. 2 miljoen mensen! En niet op “normale” wijze, door geboorten, maar door immigratie. En dat in het dichtstbevolkte land van Europa. Je kunt het bijna zo gek niet bedenken of de vele crises waar we nu mee te kampen hebben (woningnood, zorg, stikstof, verkeersinfarct, nou ja, u kent ze wel) vloeien er, naast incompetentie in Den Haag, uit voort. En dan nog zijn er mensen/partijen die vinden dat we onze grenzen open moeten houden om iedereen in de wereld die dat wil hier binnen te laten.
Een van de manieren waarop we gekneed worden om in die mal te passen is door er een moralistisch en humaan sausje overheen te gieten en tegelijk de maatschappelijke problemen die samenhangen met immigratie zoveel mogelijk dood te zwijgen. Twee recente voorbeelden
Drie weken terug in de media een anekdotisch, badinerend stukje van Joop van der Heide (GroenLinks) over asielzoekers in Harlingen in de loop der tijden. Historisch klopte er niet veel van, maar daar gaat het GL ook niet om. Wat deze partij probeert, is een frame te creëren dat het normaal en goed en wenselijk is dat onze grenzen openstaan en dat Nederlanders die daar grote twijfels bij hebben eigenlijk niet deugen, geen hart hebben. De harde werkelijkheid is helaas juist dat die immigratie asociaal is omdat die onze sociale cohesie, onze verzorgingsstaat en onze economie ondermijnt.
- Voor iedereen, maar vooral voor immigratieliefhebbers: lees het rapport “Grenzeloze Verzorgingsstaat”)
- Lees ook: Vluchtelingen in Harlingen (door Joop van der Heide)
