Al weken was de sloep en haar bemanning al te vinden op het kanaal tussen Harlingen en Franeker voor de beruchte wintertraining. Niet altijd even leuk, maar wel erg belangrijk in de voorbereiding naar het wedstrijdseizoen. Hoe fijn is het om weer naar een wedstrijd toe te werken met de groep.
De weerberichten gingen in de week voorafgaand, alle kanten op. Maar toen we aankwamen in de haven van onze thuisstad, wisten we het…vandaag ging een ruige race worden. Toen de sloep door de dames aan de startlijn was geroeid, moest er hard worden gewerkt om deze op de startlijn te houden. De wind en golven speelden met alle sloepen. Zo blijkt maar weer eens hoe overlevert men is aan de elementen.
3..2…1…start!
Volle kracht vooruit, de riemen stonden krom, het zoute water sloeg over de boeg en de dames in de punt werden direct getrakteerd op een nat pak. En dan moet de race eigenlijk nog beginnen. Het slagtempo ging precies wat men mag verwachten in deze omstandigheid. Voor de wind, surfden we over de golven. Maar zoals het zich laat verwachten, ook tegen de wind moet er geroeid worden. Zo ook deze race. Bij de tweede ronding ter hoogte van het Brouwdok, kregen we de aangewakkerde wind vol op de boeg en de golven drukte ons het liefst tegen de kade aan. De stuurman moest zich de longen uit het lijf schreeuwen om de dames te ondersteunen in dit heel vervelende gedeelte van de race.
Nadat ze de hoek bij de KNRM om waren, kon er even op adem gekomen worden. Door naar het tweede rondje richting Spaansen. Ondanks een aantal onsportieve acties van andere sloepen, lieten de dames zich niet van de wijs brengen en roeiden mooi en in een prima ritme door. De eindstreep was immers al bijna in zicht.
In 2 uur en vier minuten, na een prachtige eindsprint, hoorden we de finishtoeter. Eindelijk uithijgen en warme en droge kleren aan. Het traditionele biertje na de race, in de sloep werd een kort moment. Gauw beschutting zoeken voor een hagelbui.
Team Vuurzee bedankt RV Okke Hel voor de organisatie van deze prachtige race.
