Het Alternatief is een programma van Bert Erents, Tiede Dijkstra en Peter Wierda. Drie muziekliefhebbers die het tijdslot op de vrijdagavond van 20.00 tot 23.00 vullen op omroeprsh.nl. Een vast onderdeel van dit programma is de plaat en zijn verhaal. Iedere uitzending heeft Tiede een filosofisch, politiek of muzikaal verhaal gekoppeld aan een plaat. Deze verhalen worden tweewekelijks op Harlingenboeit.nl gepubliceerd.
Tekst Tiede Dijkstra
Mensen,
Ik was 15 toen ik op een middag met een jeugdvriend door de binnenstad van Dokkum liep. Het was een vroege zaterdagmiddag in maart waarop de bus Henk en mijzelf hier had gebracht, zodat we alle platenzaken af konden sneupen, op zoek naar (death) metal muziek. Het brandende geld in onze zakken was -hopelijk- genoeg voor een afgeprijsde cd en een patatje. De zes strippen achter het klitteband van m'n portemonnee in ieder geval genoeg voor onze terugreis. De Labello had immers z'n werk gedaan.
Geur Flashback
Op weg naar een winkel die we al eerder hadden bezocht, wandelde 3 meter voor ons een blonde dame een parfumerie uit. En toen gebeurde het: Geur Flashback. Odor Memory, Scent Reminiscence. Tiener-Tiede kreeg zo'n wazig rimpelende tekenfilm cut-out: de mevrouw voor ons had dezelfde geur (op) als juf Veenstra. Nu zul je denken: ‘Juf Veenstra; wtf Tiede wie's dat nou weer?!'
Snap ik, logische vraag.
Zelf weet ik weinig meer van (en over) haar, behalve dat mijn moeder me vertelde dat ik als kleuterklasser helemaal verkikkerd op haar was. Huilde ik vroeger toen m'n moeder me NAAR school bracht, na Juf Veenstra huilde ik als ik werd opgehaald. Enige dat ik me herinner is haar parfum. Zou haar waarschijnlijk nu niet eens meer herkennen als je me een foto uit die tijd zou laten zien. Misschien weten juf Margriet of meester Noorman nog iets meer.
Terug naar 1993. Daar liep ik dus. In Dokkum. Henk sloeg af en liep de beoogde muziekwinkel binnen, maar yours truly wandelde gehypnotiseerd achter De Onbekende Mevrouw aan.
Voor je beeldvorming: dit was ver voor 'iemand volgen' als creepy werd beschouwd. En omdat mobiele telefoons nog (lang) niet gemeengoed waren, duurde het een behoorlijke tijd voor Henk en ik elkaar weer hadden gevonden. En leg dan maar eens uit waar je bent geweest. En waarom.
Ik geloof dat ik een Pepé Le Pew-vergelijking heb gemaakt. Of misschien wel het zwevend volgen van een lokkende vinger die vanaf een (figuurlijk) geurende appeltaart kwam. Weet 't niet meer. Zeggen de vorige zinnen je niets? Niet erg, generatie dingetje. Google maar ff.
Waarom ik dit vertel?
Nou, heeft te maken met de liefde. Da's een. Ook verdient elk verhaal een inleiding. Da's twee. Om een onderscheid tussen Verliefdheid en Liefde te maken. Drie. Dat het nummer juist dit beschrijft is vier. Dat ik het in bijna 5 jaar Plaat en z'n Verhaal nog nooit over deze band heb gehad is -schandalig- en vijf. En het feit dat ik in het Dokkum van 1993 eigenlijk op zoek was naar muziek is zes en een mooi bruggetje naar de rest van dit verhaal.
De muziek gaat namelijk over De Grote Liefde. Niet te verwarren met Verliefdheid. Is heel wat anders. Mijn Juf Veenstra was Verliefdheid. Mijn latere MAVO lerares Engels, Juf Kramer (en haar Chanel 5), was ook zo'n Verliefdheid. Geen Liefde. Verliefdheid. Maar genoeg over mij en m'n leraressen. Moet niet weird worden, als 't het al niet is. Door naar de muziek.
Simon, de zanger van het nummer van vanavond, zei 30 jaar geleden, toen hij gevraagd werd naar de betekenis van de tekst, dat hij dit nummer had geschreven voor ieders Grote Liefde. Als eerbetoon.
Je moet begrijpen dat waar Simon, Andy en Nick al sinds het begin van de jaren '80 de meer funky, poppy en easy-on-the-eyes-versie waren, Tony Hadley en de rest van de band de meer romantische kant van de New Wave belichaamden. Spandau Ballet werden ook wel The New Romantics genoemd.
En waar laatstgenoemde band in de jaren '80 al stopte, stapte de band van vanavond in 1993 in het romantisch vacuüm dat achterbleef. Zo bleven Simon, Andy, Nick en Roger ook in de Nineties relevant. Overigens ook in de Zeroes, de Tens en bestaan ze al meer dan 45 jaar.
Inmiddels zijn ze 18 albums en 26 singles later, waarvan er 20 in meer dan 10 landen de Top 10 hebben gehaald. Hiernaast zijn ze opgenomen in de Rock And Roll-Hall Of Fame, hebben ze hun eigen ster op de Hollywood Walk Of Fame, hebben ze meer dan 155 (!) awards gewonnen en zijn ze voor nog eens meer dan 100 genomineerd.
Maar ik dwaal (weer) af. Door naar het verhaal van vanavond. Naar De Liefde. Naar Simon's vraag aan ons.
Grote Liefde
En daarom vraag ik jullie om in je hoofd terug te gaan naar je Grote Liefde. Hoeft niet je eerste te zijn. Hoeft niet eens je huidige te zijn. Mag ook jouw idee ervan zijn. Vraag blijft: wie was het?
De persoon waarbij je je het meest op je gemak bent? Bij wie je niet anders hoefde te zijn? Hij of zij die jou accepteert zoals je bent? Degene bij wie je schuilt, jou begrijpt, geruststelt, overeind helpt, afstoft en je pijn weg kust? Hij of zij bij wie schaamte en uitleg overbodig zijn en die je bij elkaar raapt als je uit elkaar valt.
Degene die in je hoofd opkomt als je verdrietig, in paniek, kwetsbaar, onrustig, bang of onzeker bent. Iemand die door je heen kijkt. Of zoals Renée Zellweger het 3 jaar later in Jerry Maguire onsterfelijk mooi verwoordde: “I love him! I love him for the man he wants to be. And I love him for the man he almost is.” Diegene.
Laat ik je geruststellen door te zeggen dat het niet erg is dat je nu niet (meer) bij hem of haar bent. Je Grote Liefde hoeft namelijk niet de perfecte of ideale liefde te zijn. Het belangrijkste is dat je het gevoel herkent. De persoon herinnert.
En voor jou als onzekere luisteraar/lezer: warm je aan je verleden of heden, aangezien je niet weet wat de toekomst je gaat brengen. Je hébt het al een keer meegemaakt, dat is zeker, maar je kunt niet weten of dat dé keer was. Weet je pas wanneer echt alles ophoudt.
Denk dan pas met liefde en weemoed terug aan 't allermooiste geschenk dat je ooit hebt gekregen en besef je hoeveel geluk je hebt gehad.
Misschien heb je gemerkt dat ik verleden-, heden- en toekomstige tijd afwisselend met enkel- en meervoud heb gebruikt. Heb ik met opzet gedaan. Voor jou. Interpreteer 't zoals 't je past. Kun je beter dan ik.
Voor iedereen, jong of oud. Sixties, Seventies, Eighties of Nineties. Liefhebbend of liefgehad, mijmerend of hopend en sceptisch of optimistisch is dit ~ Duran Duran met het prachtige 'Come Undone'.
