Het Alternatief is een programma van Bert Erents, Tiede Dijkstra en Peter Wierda. Drie muziekliefhebbers die het tijdslot op de vrijdagavond van 20.00 tot 23.00 vullen op omroeprsh.nl. In dit programma willen we eigenlijk een alternatief zijn voor de hit meuk van vandaag de dag.
Een vast onderdeel van dit programma is de plaat en zijn verhaal. Iedere uitzending heeft Tiede een filosofisch, politiek of muzikaal verhaal gekoppeld aan een plaat. Hiervan heeft hij er inmiddels al bijna 200 gemaakt. Hier op de Harlingenboeit.nl worden deze verhalen nu tweewekelijks gepubliceerd.
Tekst Tiede Dijkstra
Dit is de eerste keer dat ik een verhaal naar aanleiding van een verzoeknummer heb geschreven. Een verzoeknummer? Inderdaad, het volgende verhaal heb ik geschreven voor Karen en Willard.
Waar zouden we zijn zonder regelmaat? Je moet erop kunnen vertrouwen dat bepaalde dingen terugkeren. Zomertijd, Het Alternatief, Ronald Koeman en Acda En De Munnik. Van die dingen. Zo ook mijn lijstjes.
Dat gezegd hebbende, wil ik jullie vragen om naar de volgende opsomming van films en soundtracks te luisteren en me hierna te vertellen wat jullie denken dat ze met elkaar gemeen hebben.
Klaar? Gaan we:
- I Can't Help Falling In Love With You van Elvis uit de film Blue Hawaï
- Bobby Ferrin's Don't Worry Be Happy uit de film Cocktail.
- Kokomo van The Beach Boys uit dezelfde film
- I Love You Mary Jane van Sonic Youth & Cypress Hill uit 1993's Judgement Night
- Basketbalfilm Above The Rim met het fantastische Regulate van Warren G. en Nate Dogg
- Het prachtige Walk On By van Isaac Hayes uit de film Dead Kennedys
- Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me van Dorus' U2 uit Val Killmer's Batman Forever
- Lisa Loeb's Stay(I Missed You) uit het tienerdrama Reality Bites
- Nasty Girl van Vanity Six uit de film Girl 6
- Full Throttle van Prodigy uit A Life Less Ordinary
- DJ Spooky en Metallica met For Whom The Bells Tolls uit Todd McFarlane's Spawn
- War van Bone Thugs 'n Harmony, Tom Morello, Flea en Henry Rollins uit de animatie Small Soldiers
- Deeper Underground uit Godzilla door Jamiroquai
- I Don't Want To Miss A Thing van Aerosmith uit de doomfilm Armageddon
- All Saints’ Pure Shores uit de Leo Di Caprio-film The Beach
- Eddie Vedder's You've Got To Hide Your Love Away uit I Am Sam
Kom ik terug bij m'n beloofde vraag aan jullie: wat hebben deze met elkaar gemeen? Geen idee? Ik geef je een hint: denk aan de organisatie van de afgelopen verkiezingen, kipkerrie en Warschau als stad.
Nog steeds geen idee?
Het zijn allemaal dingen die goed bedoeld zijn, maar volledig verkeerd zijn uitgepakt. Ik laat hier even een pauze voor dramatic purposes vallen, waarna ik herhaal: VOLLEDIG VERKEERD ZIJN UITGEPAKT! Maar ik heb jullie een belofte gedaan: minder actualiteit, minder verontwaardiging, minder frustratie en meer muziek. En daarom geen fulmineren over de PS- en Wetterskipverkiezingen. En daarom terug naar het verhaal.
Natuurlijk; smaken verschillen. Zo vind ik Small Soldiers en The Beach best wel goeie films. Maar het internet denkt hier heel anders over. De universele theorie dat geweldige films geweldige soundtracks hebben, gaat niet altijd op.
Je kunt m'n eerdere lijst vergelijken met P Diddy, Alison Moyet, zingen onder de douche, mijn WiFi van afgelopen week, de stewardess op mijn vlucht vanuit Polen of Bert en Peter: het geluid is beter dan het beeld.
Duidelijk?
En hiermee komen we bij de artiest van vanavond. Schreef een bloedstollend mooi nummer voor een bloedstollend slechte film. En laat dit nu niet de eerste keer zijn. Twee jaar voor het uitkomen van het nummer van vandaag maakte hij in 1984 z'n eerste film die de universele theorie deed wankelen. Zes jaar later zou hij het een derde keer doen.
Zelden kunnen extreem getalenteerde muzikanten de verwachtingen op het witte doek waarmaken. Denk aan Madonna in Desperately Seeking Susan of Michael Jackson in Moonwalker. Uitzondering is Bowie in Labyrinth en The Man Who Fell To Earth. Was ‘ie geweldig in. Andersom zijn de voorbeelden trouwens beter, dus van beeld naar geluid: Will Smith, Lady Gaga, Jared Leto of Dennis Leary (Asshole!!!).
Het album waarop het nummer van vanavond staat is genoemd naar de film en bevat een absurde hoeveelheid goeie muziek. Denk aan Anotherloverholenyohead, I Wonder U of Girls & Boys. Maar de ballad van vanavond is van een uitzonderlijke schoonheid. Next.Fakking.Level.
Intiem, klein, breekbaar, vol emotie en puur opgenomen. Zelfs zo puur dat onze artiest erop stond dat de krakende kruk van background zangeres Wendy niet vervangen mocht worden. “No, just leave it. I like it”.
Vóór het opnemen van het nummer werd het studiopersoneel naar huis gestuurd. Drie mensen bleven achter: P. Rogers Nelson op gitaar en zang, Lisa op piano en Wendy als backing vocals.
Onze zanger dimde alle lichten en stak 60 kaarsen aan die over de vloer in de opnameruimte werden gezet. Alle elektronische versterking uit. Het resultaat is een ontroerende overdenking vol nostalgie en pijn over het lot van Christopher Tracy, het personage dat hij in de film speelde.
Op 21 april 2016, op de dag 31 jaar na de opname, overlijdt de zanger en laat een van de allergrootste muzikale erfenissen ooit na. Under A Cherry Moon is 'm dan allang vergeven.
Wat achterblijft is mooi. IJzingwekkend mooi. Kippenvel mooi. Op eenzame hoogte mooi. Ontroerend mooi. Onbeschrijfelijk mooi. Tranen mooi. Stil mooi. Schreeuwend mooi. Mooi mooi.
Zoek de definitie van mooi op in het woordenboek. Staat achter: Prince met Sometimes It Snows In April.
