Nou daar hew ik weer wat met beleefd mesen, niet te geloven. Ik sat bij um thuus, want sien vrouw was jaardig en se hadden mie uutnodigd. Van sien vrouwtsje kreeg ik koffie, weest wel sun Haags bakje waar alleen de bojum van bedekt is. En ik kreeg ur een sprits bij van voor de oorlog, die waren inne reclame bij de Lidl. Dat terwiel die man sterft in e centen. Hij het rondvaartboten, een eigen merk auto’s en handelt oek nog in Friese vlaggen, want ut is en blieft een boerelul natuurlijk.
Na verloop van tied stopt ur een grote Nemo auto voor de deur en ik sien um daar uutstappen. Hij had wat in sien klauwen, ik kon niet se gauw sien wat, maar ik docht een kadootsje voor ut vrouwtsje natuurlijk. Hij stapte triomfantelijk naar binnen en seit teugen sien vrouw: "Kiek us wat ik voor dei kocht hew skat". En wat steekt ie in e hoogte? EEN BOSJE CHRISANTEN!
Ik was s'mons nog bij Cor Snor langslopen en die had se in e reclame voor een daalder ut bosje en voor vijf euro sloeg ie die nog vier bosjes achterna oek nog. Jim kan ut gelove of niet maar ut meiske leek ur nog blied met te wezen oek. Voor de zekerhied laat ik jim even sien wat die allemaal al bezit. Trouwens voor dat ut avend wudde waren die Chrysanten al morsdood, een leuk kedootsje dus. Die Chrysanten laat ik oek maar even sien.
Al lurkend an ons Schuttersbierke, want Heineken of Amstel was te duur nou, zaten we nog wat te ouwehoeren. Ineens keek ik naar buuten en zei teugen mien maat kleine Slurp: "Must kieke je wie daar ankomt". "Is dat die Willie Klakkeloos niet", zei die kleine. Ja, zei ik, dat is um seun. "Wat het ie daar onder sien arm", vroeg die kleine slurp. Ik zei: "Dat is een vaas seun, een hele grote glazen vaas". En, zei ik, ut liekt oek nog wel een van kristal. Nou, zei ik, dat het die Klakkeloos zelf niet kocht, want daar is ie te suunig voor.
Toen die Klakkeloos binnenstapte met sien vaas fluusterde die kleine in mien oor: "Dat ding is van mij, die bin ik al maanden kwiet. Ik sien ut an dat kraske onderan die vaas". Hoe bist um dan kwiet raakt, vroeg ik. Nou, zei die kleine, toen mien vrouw Dianne jarig was hek um even in e garage zetten, ik was bang dat dat dronken zootsje um omlazere suuden. "Was die Klakkeloos daar dan oek", vroeg ik nieuwskierig. Ja, die was ur oek en is laat op e avend stil weggaan. "Hij het niet iens dag seit", antwoorde die kleine Slurp. Hij moest deur de garage, dus het ie toen die kristallen vaas metnomen en die geeft ie nou an dat meiske van Nemo.
We hewwe die Klakkeloos vraagt at dat se was, maar hij ontkende ut glashard. "Die hew ik special make laten in Schiedam", zei die zonder een spier te vertrekken. Nou ut feestje wudde wel grappig, want om half tien lazerde Nemo al mooi smoor van sien kruk en Klakkeloos sloop om elf uur weg. Ik bin beneid wat ie nou weer stolen het...
