Wie kon Ko niet, hij was zeker de grootste muzikant die wij hier in Harlingen hebben gehad. Hij begon als accordeonist bij de Nieuwe Frisia's, had zijn eigen orkest Ko Bonnema en daarna trad hij jaren op met Jelle Dijkstra. En je kwam hem overal tegen in Harlingen, in de Beurs, in Trebol en ut Roomse hemelsje maar ook in alle omliggende steden en dorpen trad Ko vaak op, ja zelfs over de Afsluitdijk en in Groningen. Hij was overal een graag geziene en hele erge muzikale gast.
Zijn normale werk begon op ut Bolwerk in het algemene ziekenhuis. Toen dat werd gesloten ging Ko mee naar Oranjeoord dat in het Plan Zuid kwam te staan. Ko moest nog een keer verhuizen naar de Achlumerdijk en daar werkte hij tot zijn 58e verjaardag. Daarna ging hij samen met zijn vrouw Hannie genieten van hun vrije tijd want hij ging met de VUT en konden ze tijd besteden aan de kinderen en de kleinkinderen, die Ko dan zo stiekem weg ook nog meerdere lesjes gaf.
Hannie zijn vrouw was de manager thuis en dat niet alleen, ze lade de auto middags in om hem s ’nachts weer uit te laden. Ko kon met zijn handicap al dat werk niet alleen doen, dan hew ik last van mien striekiezers, zei hij dan, want zo noemde hij de schoenen die hij droeg.
Hij speelde ook vaak in hotel cafe de Beurs, samen met de drummer Germ Kuipers en Jopie v d Ven kroop zo nu en dan achter de piano. Maar Ko was wel zo dat hij het liefst alle nieuwe nummers ’s avonds wilde spelen. Er waren toen natuurlijk nog geen computers maar daar hadden ze wat op gevonden. Hannie, sien stukje goud, hing dan microfoons in de kroonluchter, sloot die aan op de bandrecorder en liet die draaien terwijl de radio aan stond. Als Ko dan thuiskwam vroeg hij aan haar, was er nog wat leuks bij? Ze zei dan, ja Ko, must de teller even startte op de nummers 200-315 en 375, op die nummers begonnen dan de nieuwe liedjes. Dan moest 's middags drummer Germ Kuipers wel even langskomen, want Ko was een perfectionist, om de boel in te studeren.
Met wie speelde Ko niet, ook met Jan Roukema en toen ze eens in een dorpshuis, ergens in den lande, moesten spelen kwamen ze wat te vroeg aan. Het was een toneelclub dus zei Jan, kom Ko wij gaan oek even naar dat toneelstukje kieken. Samen kwamen ze in een doodstille zaal en gingen achterin zitten. Roukema haalde, tot schrik van Bonnema, een handvol niespoeder uit zijn zak en blies die de zaal in. In no time was de halve zaal aan het niezen en waren de toneelspelers niet meer te verstaan. Ko was inmiddels de muziek spullen aan het opzetten, terwijl Roukema tegen de voorzitter zei, wie dit deen het mutte se ur drekt uutzette. Ko schudde alleen maar met het hoofd en lachte wat binnensmonds.
Ko heeft veel nummers gecomponeerd, gearrangeerd en begeleid, o.a. voor Jan en Zwaan, Imca Marina en Arie Ribbens, maar ook voor het bekende Harlinger duo Nijkamp, dat waren Corrie Nijkamp en zijn broer Tommie. Ko had een zwak voor Cor en gaf hem regelmatig accordeon les en zo mochten zij het nummer Jij en ik alleen, van Ko's hand, zingen en spelen. Een prachtig nummer wat goed gezongen werd door het duo en daar tussendoor hoorde je schitterende riedels van een accordeonist. Oppe hoeke vanne Voorstraat zeiden ze al, dat is die Cor Snor niet en dat klopte, die virtuoze riedels werden gespeeld door Ko Bonnema. Ook bij de nummers die moesten worden opgenomen voor de eerste Harlinger cd was Ko de grote muzikale leider, gesteund door Hompy. Elk foutje werd door Ko verbeterd zodat het allemaal soepel verliep. Hetzelfde gebeurde bij de Harlinger avonden in Trebol en ook daar wist hij de zingende amateurs naar een hoger niveau te tillen. Het nummer Adios Nonino, dat hij speelde tijdens de eerste Proms in Concert by Jack Heaven in de Grote Kerk, was zijn laatste publieke optreden, eentje van hele grote klasse en dat tekende de vakman Ko Bonnema.
Er is nog zoveel meer te vertellen over Ko Bonnema, sien stukje goud Hannie, de muziek, de kinderen en de kleinkinderen maar dan is er ruimte te kort in de krant. Ko is niet meer, op 14 juni 2022 is hij vredig ingeslapen met al zijn geliefden om hem heen. We zullen je missen Ko, rust zacht seun.
